Aslında ufacık şeylerden mutlu olmayı bilmek lazım. Dünyayı sarsan olayları düşünüyorum da.... Aslında küçük güzellikler görüp onlarla mutlu olmak varken....Bazı insanlar nedense huzursuz olmayı, çevresine hatta dünyaya sesini duyurmak için patlayıp gitmeyi seçiyor. Peki dünya adını duydu da ne oldu? Gencecik yaşında yok olup gittin, giderken de arkanda hiç tanımadığın insanların da yok olmasına neden olarak.
Oysa etrafımıza sadece bakmak değil görsek, görerek baksak, sevilecek, mutlu olunacak ne kadar çok şey olduğunu anlayacağız. Bir çiçeğin rengi, bir kuşun kanat çırpması, rüzgarın saçlarımızı dağıtması, bir örümceğin oluşturduğu ağ ile ağaç dalından aşağı süzülmesi....Hayat güzel sadece onu görmek gerek.
