Anılardan......

Akşam, eşim ve kızımla birlikte salonda bir yandan tv izliyoruz bir yandan da yemek yiyoruz.  Geçen akşam izlediğimiz müzikal " Notre Dame de Paris" yi konuşurken, söz Victor Hugo'nun Sefiller romanınından uyarlanan müzikale geldi.  Bu da beni çoook gerilere, çocukluğuma götürdü.

Ortaokul çağlarındayken yaz tatillerinde en büyük eğlencemiz kitap okumaktı.  O dönemlerde tv filan tabi ki yok.  Radyonun bile günde belirli saatler çalıştığı dönem!!!!  Aslında bence o zamanlar çok daha güzeldi. Çünkü aile daha çok birlikte vakit geçirebiliyordu.  Üstelik geceler hemen bitmiyor,  her anı dolu dolu yaşayabiliyorduk.  Oysa şimdi öyle mi, televizyonda bir o kanal bir bu kanal derken, hem pek bir konuşma olmuyor hem de bir bakıyorsun dizi, film, maç, açık oturum vs. bittiğinde gece de bitivermiş. Oysa çocukluk dönemimde dolu dolu geceyi yaşardık.  

Kışın ders ve okul olduğundan kitap okuma seansları yapılmazdı.  Ama yazın akşam yemeğini biran evvel bitirip kitap okuma saati için sabırsızlanırdık.  Kitabı babam okur, biz de ailecek keyifle dinlerdik.  Victor Hugo'nun Sefiller romanı da okuduğu kitaplardandı.  Kitabı okurken öyle güzel ses tonlamaları yapardı ki temsil dinler gibi büyük keyif alırdım.  Babamı yıllar önce kaybettim.  Ama bu kitap okuyuşu, sesi hala kulaklarımda.....